شمش فولاد

شمش فولادی اولین محصول قابل حمل و جابه‌جایی به دست آمده از فرایندهای فولاد‌سازی (پس از استخراج آهن و تولید فولاد خام) است که به‌صورت جامد و در ابعاد قابل حمل می‌باشد. در حقیقت فرایند شمش سازی یکی از فرآیندهای میانی نورد فولادها است که ماده‌ی اولیه‌ی صنایع پایین‌دستی محسوب می‌شوند. شمش سازی، در اثر انجماد فلز مذاب در قالب انجام می‌شود و چندین هدف را دنبال می‌کند.

کاربرد شمش فولاد

با توجه به تعریفی که از جایگاه شمش فولادی در زنجیره فولاد شد، به خوبی می توان فهمید کاربرد شمش تولید محصولات نیمه پایانی و گاهی محصولات نهایی فولادی می باشد. به عنوان مثال برای تولید ورق که یک محصول نیمه پایانی محسوب می گردد از تختال استفاده می شود. البته در ایران کارگاه هایی هستند که برای تولید ورق از بیلت و بلوم نیز بهر می گیرند ولی به طور معمول برای تولید ورق آهن تختال به کار گرفته می شود. همچنین از بیلت و بلوم برای تولید مقاطعی نظیر میلگرد، نبشی، ناودانی، تیرآهن، هاش و انواع ریل استفاده می نمایند. پس به نوعی می توان گفت که هرکدام از انواع شمش ها کاربردهای مشخصی دارند. این نکته دلیل عمده تولید شمش با مشخصات متفاوت است.