فولاد ضد زنگ

آلیاژ (Alloy) مخلوط یا محلول جامد فلزی متشکل از یک فلز اصلی که آن ‌را فلز پایه می‌گویند با یک یا چند "عنصر فلزی و یا غیرفلزی" است. آهن به تنهایی در صنعت ساختمان به خصوص در بخش اجزای سازه ای خیلی مورد استفاده قرار نمی گیرد که یکی از مهم ترین دلایل آن نداشتن مقاومت و شرایط تغییر شکل پذیری آن می باشد. با اضافه کردن کربن به آهن و ایجاد فولاد می توان میزان سختی و تغییرشکل پذیری آن در برابر نیروهای وارده را به مقدار مشخصی دست خوش تغییرات کرد. فولاد در واقع آلیاژی است که از عنصر آهن و ترکیب آن با عناصر کربن، کروم، نیکل وسایر عناصر به وجود می آید. آهن جز اصلی‌ ترین اجزای سازنده هسته ی زمین و کره ی ماه می باشد.

انواع فولاد ضد زنگ

فولاد فریتی

این فولاد بر پایه ی کروم و مقادیر اندکی کربن که معمولاً کمتر از 0.1% هستند، می‌باشد. این فولادها دارای ریزساختار مشابهی با فولادهای کم آلیاژ و کربنی می‎باشند. کاربرد مقاطع نسبتاً نازک به علت ضعف چقرمگی در نقاط جوش محدود است. در مواردی که جوشکاری مورد نیاز نیست، این فولادها طیف گسترده‌ای از کاربردها را ارائه می کنند. فولاد های فریتی را نمی توان از طریق عملیات حرارتی سخت کرد. فولادهای با میزان کروم بالا با افزودنی مولیبدن می توانند در شرایط کاملاً تهاجمی همچون آب دریا استفاده شوند. همچنین این فولادها برای مقاومت دربرابر ترک خوردگی ناشی از تنش خوردگی انتخاب می شوند. فولادهای فریتی مغناطیسی نیز هستند.

فولاد آستنیتی

به عنوان مرسوم ترین فولاد ضد زنگ شناخته می شوند. ریزساختار آن ها شامل نیکل، منگنز و نیتروژن است. این همان ساختاری است که در فولادهای معمولی در دماهای بسیار بالا اتفاق می افتد. این ساختار به این فولادها ترکیب مشخصی از قابلیت جوشکاری و شکل پذیری می‌دهد. مقاومت دربرابر خوردگی این استیل، با افزودن کروم، مولیبدن و نیتروژن زیاد می شود. این فولاد را نمی توان از طریق عملیات حرارتی سخت کرد. اما لازم است بدانید که فولادهای آستنیتی دارای خاصیت مفیدی بوده که قادر هستند به سطوح بالایی از استحکام رسیده، در حالی که سطح مطلوبی از چکش خواری را نیز حفظ کنند.

فولاد مارتنزیتی

این فولادها در پایه کروم بودن مشابه فولادهای فریتی بوده اما دارای کربن تا حدود 1% هستند. این میزان کربن به آن ها اجازه ی سخت و آبدهی شدن مشابه با فولادهای کم آلیاژ و کربنی را می دهد. در مواردی که استحکام بالا و مقاومت به خوردگی متوسط نیاز است، استفاده می شوند. این فولاد ها بیشتر در تولید محصولات بلند (طویل) استفاده می شوند. به طور کلی فولادهای مارتنزیتی قابلیت جوشکاری و شکل پذیری کمی داشته و مغناطیس نیز هستند.

فولاد دوگانه

این فولادها دارای ریزساختار 50% فریتی و 50% آستنیتی هستند. این ریزساختار استحکام بالاتری نسبت به فولادهای کاملاً فریتی و کاملاً آستنیتی ارائه می کند. آن ها نسبت به ترک خوردگی ناشی از تنش خوردگی مقاوم هستند. استحکام و مقاومت به انواع خوردگی فولادهای سوپردوگانه در مقایسه با فولادهای آستنیتی زیاد است. آن ها قابل جوشکاری بوده اما دقت در انتخاب منبع گرما و مواد اولیه سیم جوش بسیار مهم است. فولادهای سوپردوگانه قابلیت شکل پذیری متوسط داشته و همچنین مغناطیسی می‌باشد. اما به دلیل وجود 50 درصد فاز آستنیتی مغناطیس شدن آن ها به اندازه ی فولاد فریتی، مارتنزیتی و رسوب سخت شونده نیست.

فولاد رسوب سخت شده

این فولادها می توانند استحکام بسیار بالایی را به وسیله ی افزودن عناصری همچون مس، نیوبیوم و آلومینیم ارائه کنند. در 100 سال گذشته، حدود 100 گرید فولاد ضدزنگ کشف شده و به طور تجاری در شکل های مختلف همانند نبشی و ناودانی با قیمت های مختلف موجود است ( قیمت نبشی های فولادی در سایت فولاد ایرانیان قابل مشاهده است )